1929’da Edwin Hubble, uzaktaki galaksilerden gelen ışığı incelerken beklenmedik bir veri elde etti. Tayf çizgilerinde kırmızıya kayma gözlemlemişti. Hubble bu kozmik kırmızıya kayma (red shift) ile bizlere galaksi kümelerinin birbirinden uzaklaştığını anlatıyordu. Bu veriden yola çıkılarak “Evren genişliyor” sonucuna varıldı.
Bu modeli önceden gören biri daha vardı. Einstein’ın Genel Görelilik Kuramı durgun bir sisteme karşı olsa da, yeterince güçlü değildi. Çünkü Einstein Newton gibi evrenin durgun olması gerektiğini düşünüyordu, bu yüzden kuramına ünlü kozmik sabiti ekledi. Ne var ki Hubble bize gözlemsel kanıtlar sunmuştu. Üstelik veriler bize evrenin genişlemekle kalmadığını, genişleme hızının da arttığını öğretti.
Genişleme hızının artması Büyük çöküş teorisine zarar vermiştir. Öte yandan “Genişlemeyi hızlandıran etki ne?” gibi bir soru ortaya çıkmıştır, cevabı ise Karanlık Enerjidir.
Kısa ve öz tabiriyle evreni sürekli genişleten ve galaksi kümelerini birbirinden uzaklaştıran itici güce “karanlık enerji” denir. Alan Guth, Karanlık Enerjiden bahseden ilk kişidir ve ani genişlemeden bu enerjiyi sorumlu tutmuştur. Madde ve hatta ışıkla bile etkileşime girmeyen bu enerji için, karanlık kelimesi gayet niteleyici olsa gerek. Evrenimizin %71,4’i karanlık enerjidir ve sürekli artmaktadır.
-Kemal Yiğit DEMİRCİ
PEN ve DEN 
Yorum bırakın